Oczywistą rzeczą jest to, że w wyścigu technologicznym jedne narody wyprzedziły inne. Czy jednak naród, który został prześcignięty, jest skazany na nieustanną obecność w ogonie stawki? Oczywiście, że nie! Wszystko zależy od tego, w jaki sposób będzie próbował nadrobić zaległości. Czy ulegnie nieefektywnej „psiej krzywej pościgu”, czy raczej wykorzysta śmiały pościg tropem Dżygita.
Jednym z wyznaczników nowoczesności państwa jest rozwój jego przemysłu, zwłaszcza tzw. przemysłu wysokich technologii. Na początku wieku XX – w momencie odrodzenia się państwa polskiego – był to przemysł motoryzacyjny. Na przykładzie produkowanych w II Rzeczypospolitej motocykli prześledźmy zatem jego rozwój i wpływ na kraj. Polscy konstruktorzy nie wahali się „korzystać z dobrych pomysłów innych ludzi”. Należy o tym pamiętać, gdy mówimy o „przedwojennych, rdzennie polskich konstrukcjach”.
Każdego dnia korzystamy z nowoczesnych wynalazków, poza granicą naszej percepcji dochodzi do sytuacji, w której stajemy się czynnymi uczestnikami wyścigu zbrojeń. W tej wojnie to technologie wydają się głównym orężem w globalnej rywalizacji. A miejsce Polski tutaj? Odpowiedź na to pytanie znajdą Państwo w niniejszym artykule.
W Polsce Ludowej w okresie po odwilży 1956 roku zaczęto tworzyć zręby ambitnych programów naukowo – technicznych, które w zamiarze postulatorów miały prowadzić do upodmiotowienia naszego państwa na arenie międzynarodowej. W owym czasie impulsem do działań mających umocnić rolę PRL był wyścig obydwu supermocarstw – SZAP i ZSRR o supremację na świecie na polu rozwoju broni nuklearnej i środków do jej przenoszenia, a także o podbój kosmosu. Polscy konstruktorzy lat 1950tych i 1960tych nie odbiegali zbytnio wiedzą od światowych prymusów na tym polu. Do prowadzenia przez nich badań rozwojowych potrzebne było jednak wsparcie polityczne i zabezpieczenie informacyjne, z czym już tak dobrze niestety nie było. Niemniej w trudnych warunkach postanowili stworzyć programy budowy rakiet i broni atomowej o niezwykłym rozwiązaniu, co wskazywało na ciche wsparcie ówczesnych elit i świadomość dziejowej chwili, której nie można przespać.
Wywiad z mgr. inż. Łukaszem Świerczewskim – współzałożycielem Fundacji Cyber-Complex, absolwentem kierunku informatyka na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie – Wydziale Matematyki Fizyki i Informatyki. Pan Łukasz na co dzień zajmuje się zagadnieniami z obszaru akceleracji przetwarzania, analizy danych oraz automatyzacji. Od młodości maniak sprzętu komputerowego, elektroniki oraz programowania. Wspiera inicjatywy open-source. Interesuje się także problemami z pogranicza teorii informatyki i matematyki. Członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego.
Polacy mają smykałkę do techniki. Nie chodzi o kreatywne majsterkowanie, ale o spektakularne osiągnięcia. Znanym dziełem inżynierii jest most łyżwowy (konstrukcja oparta na łodziach) użyty przez armię koronną w kampanii 1410 roku. Wykonany w okolicach Kozienic przez mistrza Jarosława, spławiony w okolice Czerwińska, zmontowany w pół dnia umożliwił przeprawę wielotysięcznego wojska Jagiełły wraz z wozami taborowymi. Miało to kluczowe znaczenie dla dokonania koncentracji ogółu sił polsko-litewskich i rozgromienia Krzyżaków pod Grunwaldem. Złożone zagadnienie techniczno – logistyczne zostało przeprowadzone niezwykle sprawnie.
Można by bez zbytniej przesady powiedzieć, że po moście mistrza Jarosława na sobór w Konstancji wkroczył Paweł Włodkowic ze swoimi traktatami naukowymi o obowiązku szanowania naturalnych praw wszystkich ludów i narodów.
Język realnie wpływa na nasze życie. Użyty przez utalentowane jednostki może okazać się niezwykle skutecznym narzędziem. Wiedzieli o tym Grecy, dopracowywali Rzymianie. Kabaliści oparli na języku całą swoją mistykę. Dzisiaj na co dzień obserwujemy specjalistów od propagandy, którzy tak jak kapłani w starożytnym Egipcie, za pomocą tej wiedzy sterują masami.
